Paccheri Polpo Rosso – Legjenda napolitane

Një Të Dielë në Napolin e Vjetër

Thuhet se në një lagje të vjetër të Napolit, në rrethinat e Santa Lucia-s, jetonte një zonjë e moshuar me emrin Rosaria. Çdo të diel, ajo gatuante për nipin e saj një pjatë që kishte ngjyrën e gjakut, aromën e detit dhe karakterin e jugut. Receta ishte sekrete, por fqinjët nuhatnin gjithçka: salcë e trashë domateje, polp i butë, acciughe të kripura, ullinj, rigon dhe hudhër që skuqej ngadalë.

Sekreti i Shijes dhe Pasioni për Kuzhinën

Ajo përdorte paccheri – “sepse janë të vetmet makarona që mbajnë në zemër gjithë shijen,” thoshte ajo me krenari. Këto makarona të mëdha dhe të shëndosha ishin të përkryera për të mbajtur të gjithë lëngun e pasur të salcës dhe shijen e thellë të detit që ajo krijonte. Makarona dhe polp, që përbënin bashkimin e detit dhe tokës, ishin një përzierje që nuk mund të krahasohej me asgjë tjetër.

Një Shije e Jetës dhe e Detit

Pjata, me ngjyrën e kuqe të thellë dhe aromën e detit, u njoh në gjithë lagjen si Polpo Rosso – një përqafim i Napolit të vërtetë, mes valëve të detit dhe fjalëve të pakta por të ndjera. Ajo ishte një pjatë e thjeshtë, por e mbushur me emocionet dhe kujtimet e Napolit. Kjo pjatë ishte një festë e shijes, një udhëtim përmes traditave të vjetra të qytetit dhe një dashuri për kuzhinën që u kalua nga një brez në tjetrin.

Pasuria e Të Shijuarit

Nuk ka kuptim t’i japësh një emër tjetër kësaj pjate. Polpo Rosso ishte më shumë se një pjatë – ishte një pjesë e Napolit që ndihmonte të ruhej lidhja mes breznive. Ajo e kishte emrin e saj, dhe çdo kafshatë ishte një kujtim i kohëve të kaluara, e mbushur me dashuri dhe kujdes. Kjo pjatë vazhdon të shërbehet në tavolinat e Napolit, një kujtim që flet për pasurinë e traditës dhe dashurinë për kuzhinën.